Na ten dzień czekało wielu Polaków na całym świecie. 12 września Matka Elżbieta Róża Czacka zostanie wyniesiona na ołtarze. Działalność polskiej zakonnicy nie ograniczała się jedynie do Polski. Ślady Matki Czackiej widoczne są również we Francji.
W wieku 22 lat, Róża Czacka (1876-1961) straciła wzrok wskutek upadku z konia. Młoda dziewczyna nie chciała ostatecznie żegnać się ze zmysłem, jednak po pewnym czasie w braku dostrzegła powołanie. Jej misją stała się pomoc osobom, które są w tej samej sytuacji, a które na znajdujących się pod zaborami ziemiach polskich, pozostały bez żadnej pomocy.
Róża Czacka zaczęła zgłębiać wiedzę o osobach niewidomych, o tym jak funkcjonują. Nie chcąc żegnać się z literaturą poznała alfabet Braille’a i dążyła do uzyskania maksymalnej samodzielności.
Róża Czacka zaczęła zgłębiać wiedzę o osobach niewidomych, o tym jak funkcjonują. Nie chcąc żegnać się z literaturą poznała alfabet Braille’a i dążyła do uzyskania maksymalnej samodzielności.
„W tym momencie pojawiają się związki Matki Czackiej z Francją – krajem, który był kolebką ruchu tyflologicznego (zajmującego się sprawą utraty wzroku). Czacka odbywała podróże właśnie do Francji oraz Belgii, Austrii, Szwajcarii oraz Niemiec. Studiowała także książki oraz czasopisma poświęcone angielskim i amerykańskim dokonaniom w tej materii” – czytamy na stronie polonijnego portalu PolskiFR.fr.
Po trwających dekadę przygotowaniach, kobieta zaczęła oferować swoją pomoc w Warszawie. „Podkreślmy, że próbowała zaszczepić na polskim gruncie idee Francuza – Maurice’a de la Sizeranne’a (1857-1924) – postaci niezwykle ważnej w rozwoju wiedzy na temat osób niewidomych (sam był niewidomy od 9 roku życia)” – dodają dziennikarze portalu.
Pomoc Czackiej była wszechstronna – osoby niewidome odwiedzała w domach, uczyła alfabetu Braille’a i robót ręcznych, a także wspierała materialnie najuboższych. W szpitalach odwiedzała osoby ociemniałe, by pokrzepić je w nowej codzienności. Przy ul. Dzielnej otworzyła schronisko dla niewidomych dziewcząt oraz dom dla niewidomych staruszek oraz warsztat pracy i nauki zawodu dla niewidomych mężczyzn.
Po trwających dekadę przygotowaniach, kobieta zaczęła oferować swoją pomoc w Warszawie. „Podkreślmy, że próbowała zaszczepić na polskim gruncie idee Francuza – Maurice’a de la Sizeranne’a (1857-1924) – postaci niezwykle ważnej w rozwoju wiedzy na temat osób niewidomych (sam był niewidomy od 9 roku życia)” – dodają dziennikarze portalu.
Pomoc Czackiej była wszechstronna – osoby niewidome odwiedzała w domach, uczyła alfabetu Braille’a i robót ręcznych, a także wspierała materialnie najuboższych. W szpitalach odwiedzała osoby ociemniałe, by pokrzepić je w nowej codzienności. Przy ul. Dzielnej otworzyła schronisko dla niewidomych dziewcząt oraz dom dla niewidomych staruszek oraz warsztat pracy i nauki zawodu dla niewidomych mężczyzn.
Więcej na ten temat
